Afgelopen zomer was in fotomuseum Foam in Amsterdam de tentoonstelling New Perspectives te bewonderen. Een expositie van foto’s gemaakt door nieuwkomers en statushouders, met als doel meer contact maken met Amsterdammers en de stad. Een van de deelnemers is Hussein (23) uit Syrië. Sinds kort maakt hij foto’s voor dokters van de Wereld. 

Kleine jongen

De stad leren kennen, meedoen met de maatschappij, mensen ontmoeten. Dat is het doel van New perspectives. Studenten met een vluchtelingenachtergrond volgden een workshop fotografie en trokken samen met Amsterdamse studenten de stad in. Als duo fotografeerden ze mensen en onderwerpen in de stad. Als kleine jongen maakte Hussein al foto’s. Het liefst van landschappen. De zee, een wolkenhemel en dichtbegroeide bossen zijn Hussein’s favoriet. Als hij fotografeert vergeet hij voor even zijn zorgen. Hij was blij verrast toen hij in het Wereldhuis in Amsterdam werd getipt over New Perspectives en de fotografie workshops in Foam. “Ik vond het erg leuk om mee te doen. Naast handige adviezen over fotografie, ontmoette ik leuke mensen die me van alles over de stad wisten te vertellen. Het is fijn om op deze manier contact te maken. Sinds kort fotografeer ik voor Dokters van de Wereld. Ik heb bijvoorbeeld foto’s gemaakt tijdens de huldiging van Melodi Tamarzians. Zij is tolk bij het Zorgcafé  van Dokters van de Wereld en sinds deze maand de nieuwe jeugdambassadeur bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken.”

Grote droom

Twee jaar geleden vertrok Hussein samen met zijn broer vanuit Syrië naar Europa. Hij wilde gaan studeren, iets wat in zijn geboortestad Aleppo niet mogelijk was. Ze wilden naar Zweden, maar werden tijdens hun treinreis in Duitsland aangehouden. Zweden was geen optie, ze kwamen in Nederland terecht. Hussein en zijn broer wonen in een asielzoekerscentrum in Den Helder. Maar als het even kan, is Hussein in Amsterdam. “In Den Helder is niets te doen en het waait er keihard. Amsterdam leeft, het is er gezellig en de mensen zijn vriendelijk.” Hussein’s grote wens is om in Amsterdam bedrijfskunde te studeren, maar helaas moet hij wachten totdat hij de juiste papieren heeft. Ondertussen doet hij vrijwilligerswerk. “Ik wil een normaal leven. Studeren, vrienden maken, een baan vinden en geld verdienen. Dat kan nu niet, maar ik ga niet bij de pakken neerzitten. Om mezelf toch nuttig te maken doe ik veel vrijwilligerswerk. Ik help bijvoorbeeld mensen in het Wereldhuis als zij vastlopen met dingen, zoals het invullen van formulieren. Dat gaat me best goed af want ik spreek inmiddels al een beetje Nederlands. Ik werk ook in een bejaardenhuis, wat erg dankbaar werk is, en ik werk op een boerderij in Osdorp waar we zelf groenten verbouwen. Ik heb het best naar mijn zin in Nederland en ik voel me welkom. Maar toch, mochten de omstandigheden het ooit weer toelaten, dan wil ik weer naar Syrië. Terug naar mijn familie.”