“Dáár zijn waar je heel hard nodig bent, dat geeft enorm voldoening”

Als zijn werkdag er op woensdag opzit, reist David direct door van zijn kantoor naar een parkje in Den Haag. Daar stapt de bedrijfsarts in de Zorgbus van Dokters van de Wereld om hulp te bieden aan mensen 'die alles hebben verloren'.

Over de rand gevallen 

'Het is de behoefte om even gehoord te worden die me na een werkdag bijblijft. Niet de klachten waar mensen mee komen, die passen bij het harde leven op straat: wonden aan voeten van het lopen in natte sokken, luchtwegklachten - zeker als het buiten kouder wordt. Gewrichtspijn door het slapen op de grond. Ik geef ze pijnstilling, een pufje of een zalfje. Maar óók: een geruststellend woord, de mogelijkheid dat ze even hun verhaal kwijt kunnen. "Dit komt wel goed, hoor", zeg ik terwijl ik hun wonden schoonmaak en vooral even luister.'

Jarenlang werkte David de Leeuw (49) als arts in Zuid-Afrika. Mensen helpen die helemaal niets hebben en zorg nodig hebben: het was de reden waarom hij voor de Tropengeneeskunde koos en overzees trok. In een Zuid-Afrikaans ziekenhuis leidde David de afdeling Verloskunde en leerde daar de betekenis van de uitdrukking 'roeien met de riemen die je hebt'. Na tien hectische jaren keerde hij vorig jaar terug. In zijn huidige baan als bedrijfsarts vond hij de rust waar hij naar had verlangd, maar miste het wezenlijke gevoel van dáár zijn waar je zo hard nodig bent. Dat vond hij terug toen hij vrijwilliger werd bij Dokters van de Wereld.

'Bar weinig geregeld'

Het is woensdagavond. In een parkje vlak bij het Centraal Station in Den Haag staat de Zorgbus van Dokters van de Wereld op zijn structurele plek. Verschillende mensen staan al te wachten tot David en zijn collega hun spreekuur openen in deze mobiele huisartsenpraktijk. Verzonken in hun eigen gedachten, staan ze naast volle boodschappentassen waarin hun hele hebben en houwen zit. Dit zijn mensen die over de ‘rand zijn heen gevallen’ in onze maatschappij. Door het verlies van hun baan, papieren of een andere ongelukkige samenloop van omstandigheden kwamen de meeste van hen op straat terecht.

'Het is hier altijd druk', vertelt David enkele uren later als zijn spreekuur er opzit. 'Naast ongedocumenteerde mensen en asielzoekers, zien wij hier veel Oost-Europeanen. Dat verbaasde me in het begin: dit zijn mensen die gewoon verzekerd zouden moeten zijn. Maar met het verlies van hun baan viel plots ook hun bestaanszekerheid weg. Het gaat om een hele grote groep mensen voor wie in Nederland bar weinig geregeld is.'

Terwijl de chauffeur de Zorgbus terug naar de stalling rijdt, loopt David naar zijn fiets om naar huis te gaan. 'De mensen die wij op ons spreekuur zien hebben alles verloren. Ik wil ze graag zoveel mogelijk helpen met de middelen die ik tot mijn beschikking heb. Dat is precies wat ik in Afrika ook deed en iets wat mij als mens ontzettend veel voldoening geeft.'