De verspreiding van het coronavirus is nog steeds niet ingedamd. Wereldwijd werken de hulpverleners van Dokters van de Wereld onvermoeibaar door om kwetsbare mensen in deze zware tijden te helpen. Zoals onze collega’s van Medecins du Monde Japan (MdMJ) in Bangladesh. Ruim een miljoen ontheemde Rohinya-vluchtelingen uit Myanmar hebben in dat land hun toevlucht gezocht. MdMJ runt in vluchtelingenkamp Kutapalong een hulpprogramma om de bewoners voor te lichten over infectieziekten.
Het project biedt ook perspectief aan de jongeren in het kamp. Voor de 20-jarige Jonnot bijvoorbeeld die al ruim drie jaar in Kutupalong woont. Hij mag niet werken of studeren, maar vrijwilligerswerk mag wel. Dat doet hij dan ook met veel toewijding voor MdMJ en verschillende lokale hulporganisaties. Zo kan hij zijn vaardigheden ontwikkelen, werkervaring opdoen en de mensen in het kamp helpen.
Misinformatie
Door het gebrek aan betrouwbare, actuele informatie heerst er veel onbegrip en wantrouwen onder de vluchtelingen. Het merendeel van de bewoners van het kamp gelooft niet dat het coronavirus echt bestaat. De pandemie is volgens hen een leugen. Daarom weigeren ze om zich aan de maatregelen te houden of in quarantaine te gaan als ze besmet zijn. Aan Jonnot de taak om hen op andere gedachten te brengen: “Dankzij het werk van MdMJ in het kamp is er meer bewustzijn gecreëerd over het gevaar van het coronavirus. Het was erg moeilijk om het vertrouwen van de mensen te winnen en hun gedrag te veranderen. Maar we zijn inmiddels op de goede weg.”
De omstandigheden in het kamp waren al erg zwaar en door de pandemie is het allemaal nog moeilijker geworden. Akiko Kida, medisch coördinator van MdMJ vertelt: “De grootste zorg is het koude seizoen en de daarbij horende stijging van het aantal besmettingen met het coronavirus. Fysiek afstand houden van elkaar is onmogelijk in het kamp. Tegelijkertijd is COVID-19 ’gewoon’ een andere ramp bovenop de vele die er al zijn. Het verergert de situatie.”
Kliniek in het kamp
Naast het probleem dat veel mensen het gevaar van het coronavirus ontkennen, is er ook gebrek aan professionele medische zorg in het kamp. Jonnot. “Op dit moment zijn de bewoners afhankelijk van medische faciliteiten buiten het vluchtelingenkamp. Die zijn sowieso al overbelast, dus de wachttijden zijn heel erg lang. Omdat mensen toch medicijnen nodig hebben, zoeken ze hun toevlucht tot de illegale apotheken in het vluchtelingenkamp. Het zou daarom heel goed zijn als MdMJ samen met andere hulporganisaties een eigen kliniek kon openen in het kamp.”
Betere samenwerking
Akiko Kida: “We hopen op een betere samenwerking tussen de bewoners van de vluchtelingenkampen, de plaatselijke bevolking en de lokale en landelijke overheid. We doen alles wat mogelijk is om daar aan bij te dragen. Dankzij donaties kunnen we in ieder geval de basale medische hulpmiddelen blijven bieden, zoals gezichtsmaskers, beschermende kleding, ontsmettingsmiddelen en thermometers. En we zetten onze activiteiten op het gebied van bewustwording en voorlichting over Covid-19 natuurlijk voort.”
