Dit zijn Tamba, Frank en Daphne; de gezichten van het Masanga-ziekenhuis in Sierra Leone

Dokters van de Wereld is al een paar keer op missie geweest in het Masanga-ziekenhuis in Sierra Leone. Het Masanga-ziekenhuis ligt in een erg afgelegen en arm gebied. Tijdens onze missies werken we samen met het fantastische lokale team. We stellen je graag voor aan Tamba, Frank en Daphne.

Tamba

Tamba Conteh is 29 jaar en werkt sinds 2016 als wondverzorger in het ziekenhuis nadat hij eerst als patiënt behandeld is aan een chronische wond aan zijn onderbeen. De wond aan het onderbeen van Tamba is ontstaan tijdens de burgeroorlog (1991-2002). Op een dag kwam hij als 10-jarige jongen thuis en trof zijn vader vastgebonden op een stoel aan. “Ik besefte niet meteen dat hij dood was. Dat drong pas tot me door toen ik andere lichamen op de grond zag liggen in het dorp. Ik hoorde schoten om me heen en zag huizen in vlammen opgaan. Zo snel als ik kon ben ik gevlucht”, vertelt Tamba. Tijdens zijn vlucht verbleef hij een paar weken in het oerwoud en werd gebeten door een slang. Er was geen gelegenheid om zijn wond te verzorgen waardoor die ernstig geïnfecteerd raakte. Zijn onderbeen en voet zwollen fors op. Op een dag troffen medewerkers van het Rode Kruis hem aan brachten hem naar een ziekenhuis. Wonder boven wonder herstelde de wond maar zijn onderbeen bleef altijd een zwakke plek. Tamba is dan ook meerdere keren aan zijn onderbeen geopereerd. Steeds weer ontstond er een nieuwe wond die niet wilde genezen of het transplantaat werd afgestoten. In 2016 kreeg Tamba een nieuw transplantaat.

Tijdens zijn opnames in Masanga-ziekenhuis was Tamba vaak een grote steun voor andere patiënten.

Hij hielp met het verwisselen van de verbanden, assisteerde ze met het lopen naar hun bed en praatte ze moed in. Dit viel ook Frank Sankoh, hoofdverpleegkundige wondzorg, op. “Ik had meteen een goed gevoel bij Tamba. Toen hij zelf als patiënt opgenomen was, was hij al enorm betrokken bij alle patiënten. Op een gegeven moment deed hij het grootste deel van de schoonmaak en het ordenen van verbandmateriaal. Later hielp hij ook met het knippen van de gazen en verbanden. Dit allemaal vrijwillig en terwijl hij zelf nog patiënt was. Door zijn achtergrond als patiënt is Tamba een goed voorbeeld voor andere patiënten. Hij weet zelf precies wat het is om een grote en terugkerende wond te hebben. Daarom kan hij andere patiënten goed voorlichten en instructies over wondverzorging geven. Het is voor patiënten ook hoopgevend om te zien hoe goed het nu met Tamba nu.”

Het leven van Tamba is volledig veranderd sinds de operatie. Voorheen had hij continu veel pijn. “Ik had de hoop verloren dat het ooit goed zou komen met mijn been”, zegt hij. “Sinds mijn operatie is de pijn verdwenen en voel ik me eindelijk geen patiënt meer.” Hij is dankbaar dat hij nu aan de andere kant van het bed mag staan en andere mensen kan helpen. Zelf is hij sinds een aantal jaar de trotse vader van 2 kinderen en woont samen met hen en zijn vrouw dichtbij het ziekenhuis.

Frank

Frank heeft op bijna elke afdeling van het ziekenhuis gewerkt inclusief de OK. Inmiddels is hij velen jaren hoofdverpleegkundige wondzorg. Frank werkte al sinds zo’n 10 jaar voor de uitbraak van de burgeroorlog in Masanga. In die tijd was het Masanga-ziekenhuis een gespecialiseerd lepra-ziekenhuis. Hij heeft toen geleerd om zeer complexe wonden te verzorgen. Frank heeft veel geleerd uit boeken, maar het meest van de samenwerking met anderen, zoals Dokters van de Wereld. “Iedere keer blijf ik leren van de teams van Dokters van de Wereld” zegt Frank. “We wisselen ervaringen uit en krijgen steeds nieuwe tips. Zo blijven we verbeteren. Een paar jaar geleden werd azijn geïntroduceerd en later honing. Dit zijn middelen die goed helpen en hier goed verkrijgbaar zijn.”

Tijdens de oorlog was het Masanga-ziekenhuis overgenomen door de rebellen en hun hoofdkwartier. Dit

maakte het voor velen een beladen plek. Toch twijfelde Frank geen moment toen het weer werd

geopend. Hij is er meteen komen werken, eerst op vrijwillige basis. Een jaar lang ontving hij geen

salaris. Dat was niet makkelijk, maar zijn motivatie was onoverwinnelijk. “Het is óns ziekenhuis, het is

erg belangrijk voor de inwoners van Masanga, de omliggende dorpen, en het hele Tonkolili-district. Ik

moest en zou het weer opbouwen”.

Daphne

Daphne komt aangerend in haar blauwe OK-pak. “Ja ja, het kan nu wel even.” Tussen het runnen van de afdeling in het ziekenhuis en het assisteren op de OK door, heeft ze 10 minuten vrij weten te maken voor een interview. “Hoe druk het ook is”, zegt ze “ik wil graag meewerken. Hopelijk kan ik hiermee meisjes motiveren om naar school te gaan en te gaan studeren. Dat heeft ons land nodig, er zijn veel te weinig dokters en andere zorgverleners. Meisjes zijn onze toekomst!”

Daphne werkt als Clinical Health Officier in het Masanga-ziekenhuis. Ze woont eigenlijk in Freetown, waar haar man en drie dochters zijn, en werkt tijdelijk in het Masanga-ziekenhuis om een opleiding te volgen zodat ze leert basale operaties uit te voeren.

Daphne vindt het heel bijzonder dat ze het project ‘Operatie Glimlach’ van Dokters van de Wereld

heeft mee mogen maken. “Het is heel erg nuttig. De operaties die jullie uitvoeren zijn anders niet mogelijk in heel het land”. Ze zegt dat in heel Sierra Leone bekend is dat Dokters van de Wereld naar Masanga komt. “Iedereen is trots op Masanga. Afgelopen weekend was ik terug in Freetown, wat 4 tot 5 uur rijden is. ‘Hoe gaat het in Masanga? Zijn de Dokters van de Wereld er al?’ vroegen mijn vrienden.” Voor Daphne was het heel leerzaam om mee te draaien in het project. “Ik heb op de OK geassisteerd en verschillende operaties geobserveerd. Sommige hechttechnieken kan ik direct toepassen, andere operaties hoop ik ooit te kunnen uitvoeren.”