Nederland zit in een crisis. Meerdere crises. De coronacrisis, de economische crisis, maar daarvoor al, zat Nederland in een daklozencrisis. De afgelopen tien jaar is het aantal daklozen verdubbeld, maar liefst 40.000 mensen hebben geen vaste woon- en verblijfplaats. Voor lang niet allemaal is opvang, of bijvoorbeeld alleen als het vriest. Zelfs tijdens de coronacrisis, wanneer iedereen zoveel mogelijk binnen moet blijven en thuis werken. Dak- en thuislozen wordt dat onmogelijk gemaakt door het kabinet, omdat die weigeren om –al is het maar zo lang de coronacrisis duurt- opvang te bieden aan alle daklozen.
Teken onze petitie: Niemand op Straat!
Afgelopen voorjaar en in november was er tijdelijke noodopvang voor deze kwetsbare groep mensen geregeld. Maar inmiddels is dit weer stopgezet. Ze staan nu dus letterlijk weer op straat. Dit kan zo niet door blijven gaan. Onze directeur Jasper Kuipers heeft daarom vandaag namens Dokter van de Wereld een brief gestuurd aan de vaste Kamercommissie Volksgezondheid, Welzijn en Sport waarin we de Tweede Kamer vragen om het kabinet opdracht te geven voor 24-uurszorg voor de dak- en thuislozen tot tenminste april 2021.
“Daklozenopvang is al tijden te beperkt beschikbaar. Op straat leven is op zichzelf al een aanslag op je lichaam. Dat het kabinet mensen op straat laat in de winter, tijdens een pandemie, is medisch onverantwoord. Voor daklozen, maar ook voor anderen. Waar moeten zij hun handen wassen? 24-uurs opvang voor iedereen is tijdens deze corona-winter echt het minimum,” aldus Jasper Kuipers, directeur van Dokters van de Wereld.
Vorige week stuurde Dokters van de Wereld ook al samen met een aantal andere organisaties een brandbrief aan het college van B&W van Amsterdam. Daarin pleitten we voor structurele 24-uurszorg voor alle dak- en thuislozen in de stad. Even leek het erop dat er gehoor werd gegeven aan deze oproep. Helaas bleek het toch weer om kortdurende verlening van slechts drie dagen noodopvang te gaan. Ook deze is inmiddels weer stopgezet.
Een woning voor alle daklozen is nog ver weg, opvang is het minimum
Door de coronacrisis werden de vele daklozen opeens heel zichtbaar op straat. Van een structurele oplossing, zoals een plan voor genoeg passende woonruimte, blijft uit. Dit ondanks meerdere oproepen tot actie vanuit het veld. Opvang is een minimale randvoorwaarde om gezond te kunnen zijn en blijven, maar het is geen structurele oplossing voor het daklozenprobleem. Alleen als deze groep, waar naast relatief zelfredzame mensen met een huurachterstand die pas kort dakloos zijn, ook kwetsbare mensen waaronder veel ongedocumenteerden, een stabiele, veilige plek heeft kan effectief gewerkt worden aan een duurzame oplossing richting stabiele woonruimte. We kunnen hen dan ook beter begeleiden en medisch ondersteunen, in samenwerking met de GGD, huisartsen, GGZ en andere maatschappelijke organisaties zodat ze de hulp krijgen die ze nodig hebben.
Duurzame opvang met begeleiding
Wij roepen de overheid op om het tijdelijke dak- en thuislozenbeleid om te vormen tot een duurzame 24-uursopvang met begeleiding. Het steeds tijdelijk op en af tuigen van de noodopvang omdat er dan weer een hele, dan weer een halve lockdown is niet te volgen, bewerkelijk en duur. Stel gemeentes extra geld beschikbaar voor daklozenopvang vanwege de coronacrisis. Benut die tijd dan meteen om in beeld te krijgen wat de verschillende groepen dak- en thuislozen nodig hebben voor een snelle doorstroom naar de juiste huisvesting.
Tot slot herhalen we nog een keer onze dringende oproep: zorg dat er, net als in het begin van de coronacrisis, ook tijdens deze tweede golf weer opvang voor iedereen wordt geboden, en dat die wordt uitgebreid tot in ieder geval 1 april 2021. Nederland en al haar inwoners moeten de komende maanden zoveel mogelijk gezond blijven. En dat geldt ook voor dak- en thuislozen, ongeacht hun status.
