18 december is het Internationale Migranten Dag. Deze dag is in 2000 in het leven geroepen door de VN, om stil te staan bij de vaak vreselijke omstandigheden waarin migranten moeten leven.
Toen hij 27 jaar was moest Ilalim vluchten. “Ik kan niet vertellen waarom, het waren ernstige problemen. Maar ik kan nooit meer terug.” Ilalim vluchtte eerst naar Soedan, en daarna via Turkije, Griekenland en de Balkanroute naar Nederland. Hij wilde eigenlijk naar Duitsland, waar hij ook hij een half jaar bleef, maar moest terug naar Nederland vanwege de Dublinprocedure.
Onderweg op de boot van Turkije naar Griekenland kreeg Ilalim een ongeluk, hij raakte voor een deel verbrand en lag twee maanden in een Grieks ziekenhuis. “Bij dat ongeluk is ook een ruggenwervel gebroken. Daar heb ik heel veel pijn van. Ik kan er niet van slapen. En 's ochtends kan ik niet opstaan uit mijn bed. Ik heb een tijd fysiotherapie gehad en dat hielp erg goed. Nu krijg ik geen hulp meer omdat ik het niet kan betalen en het niet acuut is.”
Ilalim heeft niet alleen lichamelijke klachten overgehouden aan zijn vlucht. In de begintijd in Nederland kreeg hij traumabehandeling. Dat is nu gestopt. “Ik heb veel stress en ben altijd aan het piekeren. Soms word ik helemaal gek van dat gepieker. Ik ben de ene dag heel actief en de andere kan ik helemaal niks. Dat is mijn probleem.” Als hij nu medische hulp nodig heeft gaat hij via Dokters van de Wereld of een straatdokter naar een ziekenhuis. Ilalim woont in kraakpanden. Hij gaat dagelijks de straat op om nieuwe ruimte te vinden. Ook heeft hij contacten met vrijwilligers die voor eten zorgen voor de groep. Hij wil niet in de nachtopvang van de gemeente (‘BBB’, bed-bad-broodlocatie) omdat je daar overdag de straat op moet: “Dat is echt paranoia, niet normaal. Alleen als je ziek bent mag je daar overdag blijven. Je hebt een gewoon leven nodig. Leven in een BBB voelt echt slecht.” Ilalim heeft al drie keer in vreemdelingendetentie gezeten. Hij is opnieuw in procedure voor een verblijfsvergunning. Dit keer is zijn eigen paspoort naar de IND gestuurd, dus hij acht de kans heel groot dat hij nu wel kan blijven. “Dan ga ik meteen een bedrijf beginnen. Ik heb veel ervaring en heb eerder bedrijven gehad; in de schoonmaakbranche, in de kleding. Ik weet precies wat ik wil en ik vertrouw op mezelf. Ik ga een goed leven hebben, een gezin stichten. Ik kán heel veel maar ik mag niks zonder die papieren.”
Ilalim heeft een groot netwerk in Nederland opgebouwd, en kent veel ‘goede’ mensen. Via Facebook regelt hij van alles voor de krakersgroep waartoe hij behoort. De kille houding van de Nederlandse regering vindt hij daarom onbegrijpelijk: “Als een persoon een probleem heeft, als het niet veilig is in het land waar hij woont, dan zou de regering die persoon welkom moeten heten. Zoals het nu gaat is het niet eerlijk, dat moet echt veranderen.”
