Victoria van de Waal is Manager Communicatie en Fondsenwerving bij Dokters van de Wereld. Zij is onder andere verantwoordelijk voor bewustwording over toegang tot zorg in Nederland, Europa en wereldwijd, ondersteuning van pleitbezorgingsactiviteiten en het genereren van inkomsten om de projecten van Dokters van de Wereld te financieren. Momenteel is zij op veldbezoek in Griekenland. Middels een korte serie blogs deelt ze haar ervaringen.
Aankomst
Zodra ik het vliegtuig uitstap voel ik de warmte van de Griekse zon en ruik ik de mij zo bekende geuren. Ook dit keer voelt het als thuiskomen. Maar in tegenstelling tot de tientallen keren dat ik hier eerder landde, kijk ik door meerdere brillen naar mijn huidige bezoek. Ik kijk als vrouw van Griekse afkomst, die intens uitkijkt naar het weerzien met haar familie, maar ook door de bril van communicatiemanager en lid van de Task Force Mediterranean. Als communicatiemanager kom ik ‘het verhaal’ halen. Het verhaal van de lamgeslagen Griekse bevolking die al meer dan vijf jaar lijdt onder het juk van de crisis en daarnaast ook het verhaal van de bootvluchtelingen. De Task Force Mediterranean houdt zich o.a. bezig met de gezondheid of liever gezegd, het in leven houden van de enorme groep vluchtelingen die momenteel aankomt in Europa en de landen doorkruist. Een deel van mijn rol ligt in het optekenen van getuigenissen om pleitbezorging op Europees en landelijk niveau te ondersteunen en het werven van fondsen om deze mensen direct te kunnen helpen.
Athene
Vanaf het vliegveld rijden we naar het hotel. Het was al zeker zes jaar geleden toen ik voor het laatst Athene bezocht. De stad is enorm veranderd. Het grote aantal woningen - sommige nog maar half afgebouwd - dat te koop staat, de eindeloze stroom gesloten winkels, de lege terrassen, eens het decor van gepassioneerd gesticulerende, pratende Grieken en de bijna tastbare depressie van de mensen…. allen zijn de stille getuigen van de deplorabele toestand van het land. In Nederland horen we niets anders dan berichten rond de economische hervormingen (of het tekort daaraan) en de talloze politieke beslommeringen. Slechts een enkele journalist waagt zich aan het verslaan van de humanitaire situatie.
Humanitaire situatie Griekenland
De humanitaire situatie is op zijn zachtst gezegd schrijnend. Meer dan een kwart van de bevolking is werkloos en het percentage is de laatste maand opnieuw gestegen. Onder jongeren is dit percentage zelfs zo'n 70%. 2.5 miljoen mensen leven onder de armoedegrens. Bijna 1/3 van de bevolking kan geen zorgverzekering meer betalen en van de verzekerde mensen, kunnen velen de aanvullende kosten voor medicatie en behandelingen niet dragen. Het gevolg van dit alles is, dat tienduizenden families hun kinderen dagelijks niet meer dan wat gekookte pasta met wat kaas kunnen voorschotelen, en dan alleen als het een 'goede' dag is, ondervoede moeders zonder borstvoeding gedwongen zijn hun baby’s gewone melk te geven in plaats van babymelk en dat ouderen de zinloze keuze moeten maken tussen het betalen van de huur, voedsel of levensreddende medicatie. Zomaar even een greep uit de dagelijkse worsteling, die het leven van veel Grieken is geworden. Kinderen van onverzekerde ouders zijn eveneens niet verzekerd tegen zorgkosten en hebben daardoor geen toegang tot medische en tandheelkundige zorg. Inmiddels wordt meer dan helft van de kinderen niet meer gevaccineerd. Een veel groter deel heeft al jaren geen tandarts gezien. Het is ongelooflijk, maar officieel mogen niet-gevaccineerde kinderen niet meer naar school. Gelukkig hebben de schoolbesturen realiteitszin en wordt geen enkel kind geweigerd. Nog niet in ieder geval.
En dan is er nog de schrijnende vluchtelingencrisis. Ook hier is schrijnend een understatement. Hele families, kinderen zonder begeleiding, een enkele oudere… allen ontvluchten ze oorlog, martelingen, honger en misère. Een levensgevaarlijke vlucht met onzekere toekomst, gedreven door de intense hoop op een beter bestaan voor hun kinderen en zichzelf. Dit jaar zijn meer dan 160.000 vluchtelingen aangekomen op de Griekse kusten. Tot nu toe stijgt het aantal nog steeds. In augustus alleen al waren dit er 45.000. De sociale voorzieningen op de eilanden zijn bij lange na niet toereikend. Hoe diep is de afgrond waar Griekenland in gestort is? Al deze gedachten tollen door mijn hoofd op weg van het vliegveld naar ons kantoor in het centrum van Athene.
Een sprankje hoop
Ondanks dit negatieve, maar helaas realistische beeld ben ik gezegend met een gezonde dosis optimisme; ik focus me op alle opbouwende activiteiten die mijn organisatie ontplooit om een tegenwicht te bieden aan alle ellende. En daarom zijn we ook hier, bij onze Griekse collega’s van Dokters van de Wereld. Samen denken we na hoe we de activiteiten verder kunnen opschalen en hoe wij als Nederlandse tak daaraan kunnen bijdragen.
Directeur Arianne, pleitbezorger Margreet en ik worden met open armen ontvangen! Al snel praten we geanimeerd over de hulpverleningsprojecten. Zij vertellen ons dat zij dit jaar in Athene alleen al meer dan 9000 kinderen hebben gevaccineerd en meer dan 10.000 kinderen hebben tandheelkundige zorg ontvangen. Zij steunen daarnaast een groot aantal, straatarme ouderen door het bieden van medische zorg, het uitdelen van voedselpakketten en ja, zelfs door het betalen van hun huur, zodat zij niet op straat komen te staan. Dit zouden zij nooit kunnen doen zonder de hulp van 900 vrijwilligers (waaronder veel artsen en ander hoogopgeleide mensen) die zich uit solidariteit inzetten voor hun medemens. En trouwens ook niet zonder onze donateurs van wie sommigen ons werk al meer dan 15 jaar steunen. Komende dagen heb ik de eer onze vrijwilligers aan het werk te zien en de beneficiënten zelf te spreken. Morgen en overmorgen bezoeken we de projecten en zal ik je via mijn blogs op de hoogte houden van de projectbezoeken.
