Na de verwoestende aardbeving zat hij op de eerste vlucht vanuit Istanbul naar het rampgebied. Programmadirecteur Cem Hatunoğlu van Dokters van de Wereld in Turkije wilde afgelopen februari zo snel mogelijk ter plaatse zijn om de behoeften van de slachtoffers in kaart te brengen.
Onmetelijk groot leed
"In het aardbevingsgebied leken delen van steden wel platgebombardeerd. We stuurden onmiddellijk medische teams naar het gebied. Het menselijk leed was onmetelijk groot, na zo'n vier weken werken moesten onze collega’s echt worden afgelost. Zelf heb ik twee maanden onafgebroken gewerkt: toen zat ik dicht tegen een depressie aan en moest ik echt naar huis. Onze 250 medewerkers die in het rampgebied woonden en werkten waren er slecht aan toe. Iedereen heeft vrienden en familie verloren.
Vier medewerkers overleefden de ramp niet, waaronder mijn fijne collega Mohammed Sahin, de programmacoördinator van al onze hulpverlening in Syrië. Jaren geleden vluchtte hij voor de veiligheid van zijn gezin vanuit Syrië naar Turkije. Samen met zijn vrouw en 8-jarige dochter lag hij onder het puin. DNA-onderzoek was nodig om hem te identificeren.
Vanuit Nederland was de steun voor de slachtoffers van de aardbeving overweldigend groot: door een grote tv-actie én de donateurs van Dokters van de Wereld
Internationale solidariteit
Toevallig waren veel internationale collega’s van Dokters van de Wereld een week vóór de ramp bij ons op werkbezoek geweest, waaronder Jasper Kuipers uit Nederland. We kregen al snel heel veel meelevende berichtjes en financiële steun. Vanuit Nederland was die steun overweldigend door een grote tv-actie en donateurs van Dokters van de Wereld. Dat geeft hoop. Hoop op solidariteit tussen mensen waar ook ter wereld. Die hoop was ik een beetje verloren toen we vorig jaar negen van onze achttien klinieken in Noord-Syrië moesten sluiten. Grote internationale donoren hadden zich afgewend. Het is pijnlijk dat deze ramp nodig was om weer de aandacht te krijgen op de humanitaire ramp die zich al vóór de aardbeving in Syrië voltrok.
"Er is nog veel te doen"
Door de steun hebben we veel medische noodhulp kunnen verrichten en overlevingspakketten uitgedeeld. Dat was hard nodig want na de ramp beleefden we de drie koudste weken in jaren. Zoals na veel rampen zijn vrouwen en kinderen extra kwetsbaar. We besloten safe spaces te creëren, veilige plekken waar vrouwen en kinderen kunnen douchen, hygiëneproducten ontvangen en groeps- en individuele counseling krijgen. Die safe spaces bouwden we met zeecontainers. Die moesten we heel snel kopen, want je begrijpt dat zeecontainers al snel schaars waren met zo veel ingestorte gebouwen.
Via een mobiele keuken delen we nog steeds eten uit. Ik ben er trots op dat Dokters van de Wereld werd aangewezen om alle noodhulp in de provincie Hatay te coördineren. Er is de komende jaren nog ontzettend veel te doen. De Turkse overheid doet veel in steden, maar een groot deel van de slachtoffers is naar dorpen getrokken waar ze geen zorg kunnen krijgen. Met mobiele teams willen we hier zorg verlenen. Ons werk is nog lang niet klaar."
Met jouw gift kunnen we wereldwijd zorg verlenen aan mensen in een kwetsbare positie én pleiten voor structurele veranderingen.
