“Ik was in paniek en wilde dolgraag een uitstrijkje. Maar hoe?”

Toen haar moeder en zus allebei baarmoederhalskanker kregen, begon Tina (51) zich ernstig zorgen te maken over haar eigen gezondheid. Ze wilde ontzettend graag een uitstrijkje, maar hoe? 'Officieel besta ik niet in Nederland en kon dus nergens terecht.'

Ongeneeslijk ziek

'Een paar jaar geleden kreeg mijn zusje baarmoederhalskanker. Haar dochtertje was nog maar vijf jaar oud. Niet lang daarna hoorden we dat genezing niet mogelijk was. Hoewel ik in Nederland duizenden kilometers verderop zat, probeerde ik er zoveel mogelijk voor mijn familie te zijn.' 

Vijftien jaar geleden kwam de Filipijnse Tina samen met haar man naar Nederland. Samen hadden ze maar één doel voor ogen: een betere toekomst voor hun drie jonge kinderen, die achterbleven bij Tina's moeder in de Filipijnen. Zodat hun kinderen – in tegenstelling tot Tina en haar man – later wel goede kansen zouden hebben in het leven. 'En dat is gelukt', vertelt Tina glimmend van trots achter een kop koffie in een café op Amsterdam Centraal. 'Alle drie mijn kinderen hebben gestudeerd aan de universiteit.'

Gratis uitstrijkjes

Wanneer haar zus tot haar grote verdriet overlijdt, slaat in 2023 het noodlot opnieuw toe: ook Tina’s moeder blijkt baarmoederhalskanker te hebben. Naast het verdriet, begint Tina zich nu ook ernstig zorgen te maken over haar eigen gezondheid.

'Dit leek erfelijk. Ik raakte in paniek en wilde ontzettend graag een uitstrijkje doen, maar hoe? Officieel besta ik niet in Nederland, heb geen huisarts en kom niet voor in het bevolkingsonderzoek. Toen vertelde iemand dat Dokters van de Wereld kosteloos uitstrijkjes aanbiedt aan vrouwen die geen toegang hebben tot het bevolkingsonderzoek. Ik belde op en werd direct gerustgesteld: baarmoederhalskanker is niet erfelijk. Toch mocht ik gelukkig meteen langskomen. Ik kan je niet vertellen wat voor last er toen van mijn schouders viel.'

Huilend moederhart

Een maand lang maakt Tina zich enorm zorgen, maar dan krijgt ze de uitslag: alles is in orde. Niet veel later overlijdt haar moeder aan de ziekte. Tina: 'Het was een enorme klap. Ook voor mijn kinderen, voor wie zij als een moeder was. Dat ik niet bij haar begrafenis kon zijn was verschrikkelijk.'

Voor het succes van haar kinderen betaalde Tina een hoge prijs. Terwijl zij in Nederland van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat dubbele diensten draait in de huishouding en als au-pair voor andermans kinderen zorgt, groeien haar eigen kinderen zonder moeder op. Tina, zichtbaar geëmotioneerd: 'Materieel gezien heb ik goed voor mijn kinderen kunnen zorgen, maar mijn hart huilt om alle momenten dat ik er niet voor ze was.'

Over een paar maanden keer ik terug naar de Filipijnen, dat hebben mijn kinderen mij gevraagd. Vorige maand ben ik voor het eerst oma geworden. Het wordt tijd dat ik mijn 'eigen' baby's in mijn armen kan sluiten.'