Truus en Max moeten rondkomen van alleen hun AOW. Hoewel het echtpaar positief blijft, zijn ze financieel nooit zonder zorgen. Noodgedwongen beknibbelen ze op de medische zorg die ze allebei nodig hebben. 'Max moet jaarlijks op controle voor zijn tumor, maar dat hebben we teruggeschroefd naar één keer in de drie jaar.'
In een gat
'Het ergste is dat je nooit iets aan een ander kunt geven. Max en ik hebben weliswaar weinig te besteden maar vaak redden we het net, al is het soms met een beetje hulp. Maar dat ik nooit eens een cadeautje kan geven, dat raakt me. Verjaardagen ga ik uit de weg of ik geef mijn vriendinnen een cadeautje dat niets kost – een stekje uit mijn tuin bijvoorbeeld.'
Zielig is ze niet hoor, benadrukt Truus (69) terwijl ze koffiezet in haar knusse, kleurrijke huurwoning vol hangplanten en snuisterijtjes. Bovendien, jarenlang hadden ze het goed samen. Max had een eigen zaak en ook Truus had een inkomen en later haar WAO-uitkering. In een gat vielen ze pas toen alleen hun AOW overbleef. Sindsdien zijn ze aan het overleven.
Creatief met geld
Truus: 'Je wordt inventief. In de supermarkt kopen Max en ik alleen aanbiedingen en producten die met korting worden aangeboden. Het maakt ons niets uit als een brood al wat ouder is, dat vriezen we gewoon in of we maken er een tosti van. Ook ben ik lid van de lokale voedselbank, hoewel ik daar nog weinig gebruik van maak. En kleding koop ik niet meer, die krijg ik van mijn tweelingzusje die het financieel goed heeft.'
Triomfantelijk klopt ze even op haar zeegroene, leren bank – 'Bij de Kringloop, een koopje!' – en ze vertelt over hun wekelijkse uitje naar de Ikea, waar ze gratis koffiedrinken en samen een potje Boggle spelen in het restaurant. Toch moet het echtpaar niet alleen hun dagelijkse uitgaven uitkienen, noodgedwongen beknibbelen ze ook op de medische zorg die ze allebei nodig hebben.
Hulp van familie
'Bloedonderzoeken bijvoorbeeld, die doe ik niet meer’, vertelt Truus gedecideerd. 'Dat moet eigenlijk wel vanwege mijn vitamine B12-tekort en te hoge cholesterol. Ik doe het alleen als mijn eigen risico al op is. Ook halveer ik mijn tabletten en ben ik gestopt met vitamine B12-injecties. Ik kan ze niet meer betalen. Wel let ik op dat mijn haar niet gaat uitvallen, net zoals de vorige keer.'
Oogdruppels voor haar droge ogen? Die neemt ze niet meer, te duur. Haar pijnlijke ogen neemt ze op de koop toe. Fysiotherapie? Daar zijn ze beiden niet voor verzekerd. En gelukkig kon ze laatst terugvallen op haar zusje toen ze een wortelkanaalbehandeling moest. 'Ik heb ook een neef die soms bijspringt. Dat vond ik in het begin wel moeilijk, maar wat moet je als je geen kant op kan? Zonder hen zouden we het simpelweg niet redden.'
Slapende tumor
Ook Max mijdt zorg. Hij heeft een kwaadaardige tumor in een van zijn nieren. Vooralsnog zit de tumor ingekapseld en kan hij geen kwaad, maar als de tumor gaat groeien zaait hij heel snel uit. 'Eigenlijk moet Max ieder jaar op controle’, vertelt Truus, ‘maar dat hebben we vanwege de kosten teruggeschroefd. Nu gaat hij een keer in de drie jaar. Gevaarlijk is het wel, want we weten niet wat die tumor in drie jaar doet.'
Ze neemt het politici kwalijk dat zij beslissingen nemen waardoor mensen met een lager inkomen nóg moeilijker kunnen rondkomen. Ze is ervan overtuigd dat veel beleidsmakers zich de gevolgen niet kunnen voorstellen. 'Dat er mensen zijn die een lening moeten afsluiten om hun kapotte koelkast te kunnen vervangen. Dat iemand jarenlang rondloopt met een afgebroken voortand omdat de tandarts onbetaalbaar is. En dat voor mensen zoals wij het eigen risico heel veel geld is, waardoor we ergens anders weer tekortkomen. Het is de empathie die ik nu mis.'
